Waterman Sybren: ‘Wat ik het liefst wilde, was timmeren aan schepen’

Staveren-Enkhuizen ‘Toen ik zestien was, nam een buurman me mee naar Staveren. Het IJsselmeer was bevroren, maar op veel plekken was het ijs slecht. We schaatsten en sprongen over scheuren. Bij Enkhuizen haalde de politie alle schaatsers van het ijs, omdat er auto’s door waren gezakt. Ik dook onder de arm van een politieman door. De buurman werd wél tegengehouden, maar hij rukte zich los. Over een leeg IJssel- meer schaatsten we terug.’
De Veenhoop ‘Bevroren of niet, ik zoek het water altijd op. Ik ben geboren in Den Haag en opgegroeid in Hengelo, Enschede en Goutum – een dorpje bij Leeuwarden. De enige plek die ik al mijn hele leven ken, is de woonboot van mijn grootouders, bij de Veenhoop. Er lag een zeilboot bij, een Centaur.’
De Alde Feanen ‘Tien jaar geleden bouwde ik een nieuwe, geheel zelfvoorzienende woonark voor mijn moeder, op dezelfde ligplaats. Nog steeds vind ik De Alde Feanen, vlak bij de Veenhoop, de fijnste plek om te zijn en te varen.’
De crema ‘In Goutum woonden we vlak bij het crematorium. Als jongen hoorde je er pas echt bij als je met je polsstok “over de crema” kon springen. Dat was de sloot rondom het crematorium.’
Schepen ‘Met mijn Schakel zeilde ik wedstrijden in Friesland. Ik heb verschillende keren meegedaan aan de Sneekweek. Nadat ik het atheneum had afgerond, ben ik begonnen aan een studie technische bedrijfskunde, maar studeren was gewoon niet mijn ding. Ik heb gekeken bij de zeevaartschool Willem Barendsz op Terschelling en overwogen om te gaan varen, maar wat ik het liefst wilde, was timmeren aan schepen.’

Tjalken en klippers ‘Zo zoekend als ik was in mijn loopbaan, zo zeker wist ik welke schepen ik mooi vond. Oude tjalken en klippers zijn zeilschepen waarmee jarenlang is gezwoegd. Ze hebben een werkend leven achter de rug. Op de schoonheid van zo’n schip raak ik nooit uitgekeken – ze hebben een mooie lijn en elk schip is anders. Ik kocht de tjalk De Onrust, een roestbak, en bouwde die in tien, vijftien jaar weer helemaal op.’
Vakmanschap ‘Intussen ging ik als scheepstimmerman aan de slag. Eerst bij wereldzeezeiler en jachtverhuurder Dirk Nauta in Sneek, later bij Lex Tichelaar in Harlingen. Bij hen leerde ik het vak. Vijf jaar later begon ik voor mezelf.’
Vissermanschouw ‘Mijn eerste opdracht- gever was De Deining Platbodems. We bouwden vissermanschouwen. Dat was destijds een nieuw ontwerp, dat ik nog steeds erg mooi vind. Een zeewaardige schouw van ruim tien meter lang met bijzonder goede zeileigenschappen. Ik bouw ze nog steeds, in diverse lengtes.’
De onrust ‘Het werk breidde zich uit: van ingehuurde scheepstimmerman tot eigenaar van mijn eigen werf, De Onrust jacht- & scheepsbouw in Heerenveen. Schepen betimmeren is allang niet meer wat ik het meeste doe. Ik overleg veel met klanten over vormgeving, duurzaamheid, isolatie, warmtepompen en zonnecellen. Met een team van acht mensen bouwen we woonschepen. Ook verbouwen we schepen met een historie tot functioneel ingerichte woonschepen, voornamelijk met een ligplaats in Amsterdam.’
Passie ‘Het is een vreselijk woord, maar passie is wat ik voel bij schepen en water. Water beweegt en is nooit hetzelfde. Dat laatste geldt trouwens ook voor schepen; ze vertellen elk hun eigen geschiedenis.’
Optimist ‘Het meest geniet ik van mijn meiden, als ze in hun Optimistje varen of als ze schaatsen op hun dubbele ijzers. Dat is belangrijk. Het zijn toch dingen die je altijd bijblijven.’