Waterbewoners Cassandra en Paul zeilen met hun drie kinderen de wereld rond. Via VLOT en vlogs houden ze ons op de hoogte. Deze keer: Suriname.
Tekst Cassandra Hensen
Vlak voor we de Surinamerivier opvaren, staat onze vislijn ineens strak. We zien aan het einde iets blauws spartelen. Het is even een strijd, maar uiteindelijk ligt er een Spaanse makreel van een meter in onze kuip! Dat is smullen. Een goed begin van ons bezoek aan Suriname.
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
De volgende dag huren we een auto en rijden we richting Paramaribo. Daar ontdekken we een prachtige woonboot op een nog mooiere locatie. Het blijkt een oude pont te zijn, van toen er nog geen brug was. Nu is de boot werkeloos en onbewoond. Als we navraag doen, begrijpen we waarom: bijna niemand hier kan zwemmen. Dus als er nog iemand een woonboot zoekt in Suriname…
Met en door elkaar
Een dag later klaren we ons in. Paul is hier geboren en mag maar liefst zes maanden blijven, als hij zou willen. En eerlijk: dat zouden we best willen. We zijn zwaar onder de indruk van het land en haar inwoners.
Via Nederlandse vrienden komen we in contact met Willem en Maarten, die ons meenemen naar familiediners, hun schoonouders, borrels met vrienden, een lunch op de golfclub en hun bedrijven. Het valt ons op dat iedereen elkaar volledig accepteert: boeroes (boeren uit Holland), hindoes, creolen, Chinezen – iedereen leeft hier met en door elkaar. De integratie in Nederland is jammerlijk mislukt als je het vergelijkt met het vriendelijke Suriname. Ze weten hier niet eens wat discriminatie is.
Geluk zonder generator
Na een paar dagen verruilen we de hoofdstad, waar veruit de meeste mensen wonen, voor de natuur. Diep in de jungle, langs de rivier, liggen namelijk een paar Samaricaanse dorpen, en daar wonen mensen die in het verleden voor de Nederlandse overheersers zijn gevlucht omdat ze niet als slaaf wilden leven.
Het is er alsof de tijd heeft stilgestaan. De mensen leven er primitief, zonder koelkast of licht, en hoewel sommige dorpen aan een generator zijn begonnen, vragen ze zich tegelijkertijd af: in hoeverre willen we meegaan met de moderne tijd? Om het levensgeluk hoeven ze het niet te doen, want dat ze hier gelukkig zijn, dat zien we aan alles.
Raar haar!
De lokale kinderen nemen onze kinderen mee op sleeptouw. Ze vertellen dat ze hun eten gewoon van de grond eten, en de meiden maken vlechten in het blonde haar van Katie – maar niet voordat ze het uitgebreid bevoeld hebben. Wat een raar haar! Wanneer ik met mijn mobiel een filmpje van ze maak en het aan ze laat zien, beginnen ze te lachen en te dansen. Ze willen het steeds opnieuw bekijken en vinden het geweldig grappig.
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
De communicatie verloopt trouwens vlekkeloos. Het is apart om zo ver van huis gewoon Nederlands te kunnen praten, maar het Nederlands is hier op school nog steeds de voertaal. Op een klein schooltje in de jungle ontdekken we zelfs een muurschildering van Jip en Janneke. Mooi hoe zoiets oer-Hollands het zelfs tot in de wildernis heeft geschopt.
Waterbewoners Paul en Cassandra hebben hun woonboot in Amsterdam tijdelijk verruild voor een varende boot, de catamaran Dappere Dodo. Daarmee zeilen ze rond de wereld, samen met hun kinderen Katie (5), Victor (3) en Lucas (1). Je kunt ze volgen via hun website, Instagram en YouTube – en natuurlijk via vlotmagazine.nl!
Bekijk ook de vlogs bij deze blogpost:
